Melkertmeisjes

Ad Melkert, onze oud-minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid creëerde in 1994 een regeling waarbij personen, met een grote afstand op de arbeidsmarkt, via gesubsidieerde arbeid werkervaring konden opdoen. De banen mochten alleen worden gecreëerd in sectoren waar geen marktwerking was, zoals bijvoorbeeld een stadswacht, conciërge of thuiszorgmedewerker. Die mensen moesten met hun opgedane werkervaring gaan doorstromen naar gewone banen.

Indertijd zaten wij tijdens een personeelsavond van ons kantoor in een theaterrestaurant. Het was een gezellige boel en er gebeurde van alles wat in een gewoon restaurant niet voor mogelijk is te houden. Zo struikelden de obers regelmatig met hun dienblad vol glazen en zorgden daarmee voor een enorme chaos. Ja wie gaat dit nu opruimen? De “gastvrouw” van het restaurant (welke ook in het theatercomplot zat) was lekker ad rem en arrogant, ze reageerde denigrerend: “Ohh, dat ruimen onze Melkertmeisjes wel even op”. Het was alles bij elkaar een hilarische avond maar feitelijk een parodie op de waanzin in ons land.
Ik denk er nog wel eens aan terug als ik een ondernemer adviseer over de aanschaf van een machine. Vreemd zou je zeggen. Wat heeft dit nu met elkaar te maken? Welnu, onze regering probeert nog steeds met man en macht iedereen aan het werk te krijgen, ook de minder en ongeschoolde mensen. Maar feitelijk is er sprake van concurrentievervalsing tussen mens en machine.

Kapitaal en arbeid

Een ondernemer kan bij de aanschaf van een machine gebruik maken van investeringsaftrek en krijgt soms ook nog specifieke subsidies. Deze machines nemen vaak het eenvoudige routinewerk van werknemers over. Werknemers worden hierdoor ineens overbodig. En geloof mij, de meeste ondernemers vinden het héél vervelend om personeel te ontslaan.

Een ondernemer die er echter voor kiest om een werknemer in dienst te nemen moet zich echter wel drie keer bedenken. Immers als je een werknemer in dienst neemt dan zijn hierover hoge sociale lasten verschuldigd. Bijvoorbeeld werkloosheids- en arbeidsongeschiktheidspremies om werkloze en zieke arbeiders een uitkering te kunnen verschaffen. Als het werk afneemt komt een ondernemer ook nog moeilijk van zijn personeel af.

Het zou toch veel logischer zijn om investeringssubsidies verder te beperken, sociale lasten te verminderen en ontslagregels te versoepelen. Zo blijven in ons land echte banen voor ondernemers betaalbaarder en op een natuurlijke wijze langer behouden. Ik ben zeker voorstander van innovatie maar de keuze voor een ondernemer tussen een nieuwe werknemer of een machine is met het huidige overheidsbeleid nog steeds snel gemaakt.

De nieuwe machines moeten worden bediend, wat vaak alleen is weggelegd voor hoger opgeleide werknemers. Bij hen zal de productiviteit toenemen, maar vermoedelijk ook de werkdruk en stress terwijl andere mensen naar huis worden gestuurd (over solidariteit gesproken). Ik pleit dus voor eerlijke (ongesubsidieerde) machines en banen. En geen banen voor Melkertmeisjes!

Let the battle begin!